如果不是怕被龙孝羽发现自己终于想出了对付他的好办法,而勾起的一点点激动情绪,慕梓灵真要狠狠拍一下自己的木榆脑袋了。
简直了!这么好的办法,她怎么早没想到呢?
如果她能早想到这点,那么刚刚屡屡被打压吃豆腐的事也就不会发生了。
见怀中的小女人忽然低着头,不知道又在想着什么理由搪塞他,龙孝羽的脸色简直黑得可以和墨汁相媲美了。
慕梓灵抬起头,望着他,无辜地眨眨眼:“没有了。”
nrnterhquotnstquotnr039
utnthiddenquotntnt
utnthiddenquotnkid039nt16029quot
utnthiddenquotnney039 vae0398039
h2nrderquotntargi: 0xidth:945xquot
nt
utntquiutquotnrderquotnquotntntnt
ntutnrderquotntnutquotnquotnt
nt
nt单章订阅信息h4
anrdertntjavascrit:quotnne16029,ntntselfquot订阅本章
ntisntntjavascrit:quotntselfquot您好t,tstrsquotanr:e75387quotnlquot请先充值t
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt
nt